Friday 30 March 2012

Our four year of precious times.

ตอนนี้เวลา 0.42 ของวันศุกร์ที่ 30 มีนาคม 2555

เมื่อวานเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา คือวันสุดท้ายของการเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยของฉัน

มันเป็นช่วงเวลาที่สำคัญและมีค่ามากในชีวิตของคน คนหนึ่ง

ฉันได้พบเพื่อนที่ดีที่นี่

เป็นสิ่งที่ฉันคิดเสมอว่า ฉันโชคดีมากที่ได้เกิดมาและพบเจอคนที่ดีเหล่านี้

ขอบคุณเพื่อนๆสำหรับทุกๆสิ่งที่ผ่านมาตลอดสี่ปีที่อยู่ด้วยกัน

มันเป็นช่วงชีวิตที่ดีมากที่สุดจริงๆ

"ขอบคุณนะ"

"ขอบคุณมาก"

ต่อจากนี้เราอาจจะเจอกันน้อยลง

เพราะทุกคนต่างก็มีความฝัน ความต้องการของตัวเองที่อยากจะทำ

ขอให้ทุกคนโชคดี 

ต่อจากนี้ ได้พบเจอแต่คนดีๆ เพื่อนร่วมงานที่ดี

ถ้าเจออุปสรรคต่างๆที่เข้ามาในชีวิต

ก็ขอให้คิดถึงสิ่งดีๆที่เราเคยมีด้วยกันนะ
.
.
.

ตู่...หัวหน้าแก๊งเมาท์แตก ที่ทำให้เพื่อนหัวเพราะได้เสมอ


ไม้...ลูกสมุนมือขวา เงินมางานไป สั่งมาไม้จัดให้


ชมภู่..."ได้ เดี๋ยวเราทำให้" ถ้าไม่มีมันอาจเรียนไม่จบกันเลยทีเดียว



ก้อย...เจ๊โหด ไม่ธรรมดา เพราะชีแอ๊บโหดแตกเมื่อเจอผู้ชายเกาหลี


ตุ๊กตา...ขาวีน วีนได้วีนดี คนอื่นเค้ากลัวกันหมดแล้ว


ไอซ์...มันเริ่มอัพเกรดการกวนตีน เห็นได้ชัดในปีนี้ คุยกับมันทีไรอยากจะ ตีเกลียวสองรอบกระโดดถีบมัน


กระตั้ว...ช่วงนี้มันติ๊ดแตก หายหน้าหายตา ไม่รู้มันไปไหนของมัน "ชวิงป่ะ?"

ส้มโอ...สาวสวยจากแดนใต้ ใครร่วมเฟรมกับเธอเป็นต้องตายคาที่

พี่จิ๊บ...ใครจะคิดว่าหล่อนชอบสีชมพูเป็นชีวิตจิตใจ มีปัญหาชีวิตปรึกษาพี่เค้าได้


"รักพวกเมิงนะ"



No comments:

Post a Comment